Kursy walut. Jakie prognozy na rok 2016?

Rok 2016 nie zaczął się dobrze dla złotówki. Polska waluta jest obecnie słaba. W stosunku do euro jesteśmy blisko poziomów z 2011 roku, a do dolara amerykańskiego przebiliśmy cenę z 2004. Niewątpliwym powodem takiej sytuacji jest wzrastające ryzyko polityczne po ostatnich wyborach parlamentarnych. Łączy się to z serią niekorzystnych decyzji gospodarczych zwiększających deficyt oraz paniczne próby jego finansowania poprzez zwiększanie podatków. Jeżeli dołożymy do tego niepewność na światowych rynkach (spowodowaną słabnącą gospodarką chińską), niestabilność w Afryce północnej i na półwyspie Arabskim, to mamy gotowe wytłumaczenie, dlaczego złoty tak bardzo osłabił się w ostatnim czasie. Obniżenie ratingu kredytowego przez S&P czy ostania prognoza Moody’s, zakładająca zwiększenie deficytu, to tylko efekty ostatnich poczynań osób obecnie rządzących, które jak cyngiel uruchomiły odpływ od naszej waluty.

Czy równie słabych wyników możemy spodziewać się także przez resztę roku? Analitycy prognozują, że poprawa może przyjść szybciej, niż myślimy.

Niepewność wobec polityki gospodarczej w Polsce narasta praktycznie od samych październikowych wyborów parlamentarnych, ale swój szczyt osiągnęła na początku stycznia. Na sytuację polityczną w Polsce dodatkowo nakłada się ogólnoświatowa niechęć do ryzykownego lokowania aktywów i spór, jaki w ostatnich tygodniach toczy się między polskim rządem a Komisją Europejską. Jak twierdzi jednak m.in. Konrad Białas, główny ekonomista TMS Brokers, jest to sytuacja przejściowa. Złoty zacznie się umacniać wraz z poprawą nastrojów inwestycyjnych. A te zdaniem ekonomisty na pewno się polepszą, bo ryzyko gwałtownych tąpnięć na rodzimej scenie politycznej i dalsze próby ograniczenia demokracji będą coraz mniejsze.

Według przewidywań na pierwszy kwartał, na wykresach kursów walut EUR/PLN oraz CHF/PLN prawdopodobne jest umocnienie złotego. Dlaczego? Ponieważ banki centralne Strefy Euro oraz Szwajcarii prowadzą ekspansywną politykę monetarną, przez co ich waluty znajdują się pod presją. Związane jest to z możliwym obniżeniem stopy depozytowej przez Europejski Bank Centralny i/lub zwiększeniem obecnego programu luzowania oraz z ewentualnymi interwencjami walutowymi dokonywanymi przez SNB. Zagrożeniem dla takiego scenariusza będzie wzrost obaw o chińską gospodarkę i zwiększenie ryzyka politycznego w naszym kraju.

W przypadku dolara sytuacja może wyglądać nieco inaczej. FED jest już po pierwszej decyzji podnoszącej stopy. Rynki próbują znaleźć przesłanki do tego czy kolejna podwyżka nastąpi już w marcu. Jeżeli ta decyzja zostanie odsunięta w czasie to istnieje prawdopodobieństwo przeceny dolara. Jednak przy założeniu, że w Stanach dalej będziemy widzieli umacnianie rynku pracy, a do tego dołączą sygnały ożywienia w produkcji przemysłowej, FOMC nie będzie miał przesłanek, aby marcową decyzję odkładać. To może przynieść nam umocnienie wartości dolara na rynku walutowym.

Słabości złotego sprzyjają ogólnoświatowe czynniki: negatywne nastroje wokół rynku chińskiego, spadek cen surowców, podwyżki stóp dokonywane w Stanach przez FED. Wśród czynników lokalnych wymienić możemy wspomniane ryzyko polityczne, możliwe cięcia stóp (zasadność tych argumentów – jak wskazaliśmy w poprzednim artykule - jest wątpliwa), niepewność co do budżetu, obniżony rating, sprawa ustawy o kredytach we franku szwajcarskim, podatek bankowy czy projektowany podatek od sprzedaży. Te problemy jednak raczej nie pogłębią już problemów naszej waluty, ponieważ można założyć, że są one niejako „w cenie”. Jeżeli nie pojawią się nowe powody, możliwa jest czasowa aprecjacja wartości naszego złotego.