Przyczyny i skutki fuzji bankowych.

Czasy, gdy na polskim rynku działały dwa, trzy banki, należą do zamierzchłej przeszłości. Po 1989 wkroczyły do nas zagraniczne instytucje finansowe, mające ambicje zaistnieć na skostniałym rynku. Prawdziwy boom napływu zagranicznych banków nastąpił na przełomie wieków. Część kapitału zagranicznego służyła przejmowaniu małych polskich banków, których znaczenie na rynku było marginalne.

Czasy, gdy na polskim rynku działały dwa, trzy banki, należą do zamierzchłej przeszłości. Po 1989 wkroczyły do nas zagraniczne instytucje finansowe, mające ambicje zaistnieć na skostniałym rynku. Prawdziwy boom napływu zagranicznych banków nastąpił na przełomie wieków. Część kapitału zagranicznego służyła przejmowaniu małych polskich banków, których znaczenie na rynku było marginalne - przykładem przejęcie Banku Komunalnego przez Bank Nordea. Cześć banków była tworzona w Polsce przez swoje zagraniczne spółki-matki od podstaw. Wszystkie te działania sprawiły, że pod koniec pierwszego dziesięciolecia XXI wieku mieliśmy już na rynku kilkadziesiąt banków. Co to oznaczało? Przede wszystkim dużą konkurencyjność, co dla klientów było (i póki co nadal jeszcze jest) bardzo korzystne. Banki prześcigały się w ofertach kredytów, depozytów czy pożyczek – każdy klient mógł znaleźć w szerokiej ofercie coś dla siebie.

Dlaczego zatem teraz liczba banków się kurczy?

Kryzys - najprostsza, choć jednocześnie mocno upraszczająca odpowiedź. Sytuacja na rynkach światowych jest istotną przyczyną tego, że banki w Polsce myślą o połączeniach. Miejmy na uwadze, że większość kapitału w polskich bankach pochodzi z zagranicy, a „filie” w Polsce w porównaniu ze swoimi spółkami-matkami mają się w większości dobrze. Mimo tego część zagranicznych właścicieli postanowiła albo całkowicie wycofać się z Polski, albo sprzedać swoje udziały innym bankom. Niektóre zagraniczne banki wchodząc na nasz rynek miały aspiracje stania się wiodącą siłą, ale spora konkurencja, jaka w krótkim czasie powstała, ograniczyła te zapędy. Najlepszym tego przykładem są Bank Nordea i DNB NORD, które w Polsce nie osiągnęły poziomu, jaki mają w Skandynawii.