Regulacje prawne dotyczące kantorów internetowych.

Historia kantorów internetowych sięga 2009 lub 2010 roku – zależy kogo zapytamy. Wtedy pojawiły się pierwsze próby wymiany walut przez Internet. Od początku powstania usługa wywołała wiele pytań. Na pierwszy rzut oka tego typu usługi rezerwowały sobie banki w formie bezgotówkowej lub kantory stacjonarne prowadzące działalność kantorowa w ramach prawa dewizowego. Poniżej przedstawiamy klika słów komentarza na temat otoczenia prawnego wymiany walut przez Internet.

Regulacje prawne obowiązujące w Polsce umożliwiają prowadzenie wymiany walut przez Internet bez posiadania licencji bankowej a nawet wpisu do rejestru kantorowego NBP. Narodowy bank polski zamieścił nawet takie informacje na swojej oficjalnej stronie internetowej. Cytat ze strony NBP:

„Działalność polegająca na świadczeniu usług wymiany walut na odległość, z wykorzystaniem Internetu do zawierania umów, zaś przelewów bankowych do przyjmowania od klientów i dostarczania klientom środków pieniężnych, nie stanowi działalności kantorowej w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. – Prawo dewizowe.”

Mimo wielu publicznych zapytań i opinii wyrażanych przez branżę, do tej pory Komisja Nadzoru Finansowego nie wypowiedziała się wiążąco w tym temacie. Jej obszar regulacyjny obejmuje głównie banki i inne ważne instytucje finansowe. Od wejścia w życie w dniu 24 października 2011 roku ustawy usługach płatniczych (Dz. U. Nr 199, poz. 1175) KNF nadzoruje także usługi płatnicze. W większości przypadków, przy wymianie walut online nie mamy do czynienia z określoną tam usługą przekazu. W kantorze internetowym następują bowiem rozliczenia między pomiędzy rachunkiem bankowym klienta a rachunkiem bankowym operatora serwisu (najczęściej spółki prawa handlowego). W takim przypadku nie jest dokonywany przekaz środków na rzecz osób trzecich. Tego typu działanie – przelewy wyłącznie między operatorem serwisu a klientem, za pośrednictwem rachunków bankowych stron, nie stanowią usługi płatniczej w postaci usługi przekazu pieniężnego określonej w art. 3 ust. 3 ustawy o usługach płatniczych. W sytuacji gdy przekazanie środków po wymianie nastąpiłoby na rzecz osoby trzeciej wymagałoby to rejestracji jako Biuro Usług Płatniczych lub Krajowa Instytucja Płatnicza.

Stąd też można wnioskować, że działalność polegająca na tylko na wymianie walut między użytkownikami platform walutowych a także między użytkownikami a operatorami kantorów internetowych, za pośrednictwem kont bankowych nie jest w Polsce regulowana przez instytucje nadzorcze.

W związku z tym, wymiana walut online, może być wykonywana w oparciu o ustawę o swobodzie działalności gospodarczej, przy zachowaniu norm ostrożnościowych i przepisów prawnych dotyczących biznesu internetowego. Większość tych norm reguluje Kodeks Cywilny ale niektóre obszary prawne są specyficzne dla e - commerce, zwłaszcza te dotyczące ochrony klienta przy zawieraniu umów na odległość. Dość kluczowe jest także bezpieczeństwo danych osobowych, a do tego niezbędna jest rejestracja bazy danych klientów w Generalnym Inspektoracie Ochrony Danych Osobowych. To co wyróżnia wymianę walut online spośród innych rodzajów handlu internetowego to konieczność raportowania podejrzanych operacji finansowych do Generalnego Inspektora Informacji Finansowej. Dotyczy to obowiązków wynikających z Ustawy o Przeciwdziałaniu Praniu Pieniędzy czyli zgłaszania operacji przekraczających wartość 15 000 euro oraz transakcji kwalifikowanych jako podejrzane.

Poza bezpieczeństwem prawnym ważne są też kwestie informatyczne ale o tym w następnych wpisach na naszym blogu.